Let’s Talk Filmfestivals
Thomas is reguliere filmprogrammeur bij Studio/K (links op de foto). Omdat hij keuzes maakt binnen de filmprogrammering in Studio/K, is naar filmfestivals gaan dus van groot belang. Een paar weken geleden was, tevens online, het IFFR bezig, en deze week is de Berlinale in de Duitse hoofdstad. Ik sprak Thomas een tijdje geleden over allebei deze festivals.
Ten eerste, heb je al leuke films gezien tijdens het IFFR?
Ja, maar nog niet veel. Splendid Isolation was mooi, gemaakt door een Pools-Nederlandse regisseur. Het gaat over de relatie van twee vrouwen op een verlaten eiland. Ze ontsnappen aan iets, maar de kijker weet niet waar aan. Ik vond het vooral esthetisch heel mooi. De film gaat op een subtiele manier in op de pandemie, over hoe mensen daar mee omgaan. Dat vond ik krachtig.
Zou het een goede film zijn voor Studio/K?
Wellicht.
Wat zijn voor jou de criteria om een film in Studio/K te draaien?
Ten eerste moet ik zelf geraakt worden door de film, en moeten er bepaalde momenten uit de film me bij zijn gebleven. Ook vind ik het belangrijk dat het bij een zo breed mogelijk publiek aanslaat. Ten derde kijk ik naar wat er al gepland staat, of de film daarbij goed aansluit, maar dat het wel goede afwisseling biedt. Tot slot kijk ik naar de regie van de films. Ik vind het belangrijk om te kijken door wie het gemaakt is, om te kijken of het ook diversiteit teweegbrengt. Ik wil in Studio/K niet alleen films van witte mannen draaien.
Hoe vind je dat bijvoorbeeld het IFFR hiermee omgaat?
IFFR is over het algemeen wel een festival dat op een brede manier programmeert. Ik vind het een sterk en mooi festival. Ze laten films zien vanuit alle hoeken van de wereld, veel landen worden vertegenwoordigd. Op deze manier presenteert het nieuwe talenten aan het Nederlandse publiek. Nu is dat natuurlijk niet optimaal, omdat het festival alleen beschikbaar is online, en het net valt in de periode dat alle bioscopen weer open mogen. Dan verlies je het van de theatergangers.
Ik heb het geluk dat ik een aantal films na sluitingstijd in onze zaal kan kijken, maar ik mis de publieksreactie wel echt. Met name bij een wereldpremière wil je de eerste reactie van het publiek zien.
Wanneer heb jij dat zo meegemaakt?
Ik was bijvoorbeeld in Cannes, waar ik Parasite heb gezien. Dit was voor de hele zegetoer en het winnen van allerlei awards. Op Cannes werd de film voor het eerst vertoond. Iedereen was laaiend enthousiast. 2000 mensen zaten te schaterlachen. Dan kan je al voelen dat het een succes wordt. Ook bij bijvoorbeeld Titane was er in de zaal een gezamenlijke ingehouden adem. Titane hebben we ook in Studio/K gedraaid.
Hoe is de programmering van de Berlinale in vergelijking met die van het IFFR?
Net als bij IFFR programmeren ze bij Berlinale ook veel experimentele films en films van nieuwe makers. Bij het IFFR vorig jaar heb ik bijvoorbeeld Feast gezien. Die staat voor mei op de planning. IFFR is heel belangrijk voor de rest van de filmwereld, maar de Berlinale heeft wel meer internationale glamour: regisseurs en acteurs die de gemiddelde bioscoopganger wat sneller zal herkennen. Daarom is het ook een van de grootste publieksfestivals op de wereld. En daardoor is de kans op Berlinale groter om parels binnen te halen voor Studio/K. Dat hopen Devan en ik te gaan doen. Studio/K bestuurslid Devan is rechts op de foto te zien, en ook zij is mee naar de Berlinale.
Waar kijk je nog naar uit tijdens de festivals?
Bij het IFFR kijk ik uit naar EAMI, een film over een indigenous meisje uit Paraguay. Mijn persoonlijke interesse gaat uit naar ecologie in film, dus daarom staat deze film met een ecologische boodschap op mijn lijstje. Verder weet ik niet of het in Studio/K gedraaid kan worden, maar wie weet.
EAMI heeft overigens bij IFFR de Tiger Award in de wacht gesleept.
Bij Berlinale kijk ik uit naar de nieuwe film van Claire Denis, Avec amour et acharnement (Both Sides of the Blade). Denis is een van mijn favoriete regisseurs. Haar laatste film High Life (2018) is briljant.
Ook zijn er heel veel queer films, die bij de Berlinale in première gaan. Ze hebben ook een speciale award voor de beste LHTBIQ+ film, de Teddy award. Dus ik hoop weer veel queer titels te kunnen zien tijdens de Berlinale. Ook kijk ik bij Berlinale uit naar de openingsfilm, Peter von Kant, geregisseerd door François Ozon. De afgelopen jaren zijn Grâce à Dieu (2018) en Été 85 (2020) van Ozon bij ons te zien geweest.
Verder hoop ik ook gewoon dat we heel veel mooie titels die al lang wachten gaan zien. Sommige titels worden al lang vooruitgeschoven, omdat grote titels dat ook worden, en op een gegeven moment de kleine van de lijst verdwijnen. Dat is jammer, dus ik hoop dat de festivals weer door kunnen gaan.
Studio/K werkt voor dit jaar aan een eigen filmfestival. Zijn deze festivals een inspiratiebron hiervoor?
We willen door middel van ons eigen filmfestival meer fictiefilms met een sterke ecologische boodschap naar Studio/K halen. Je ziet bij de grote filmfestivals dat ze meer van dat soort films omarmen. Cannes heeft bijvoorbeeld een apart randprogramma met duidelijk ecologische thema’s. Filmfestivals zijn zich steeds meer bewust van het belang van films met een ecologische boodschap. Hopelijk kunnen wij die trend voortzetten.
Heb je nog een leuk film festival feitje?
Het is niet zo zeer een film festival feitje, maar Hanna van Vliet (die bij ons te gast was met Anne+) is dit jaar een van de Europese aanstormende talenten op de Berlinale.
